043: Avenue Céramique - Charles Ortjens-Straatman
De inspiratie voor dit stuk is Avenue Céramique in Maastricht. Wij raden sterk aan om het stuk daar te luisteren.
(This text was originally written in Dutch. For the English translation, click here)
Avenue Céramique
Tekst: Charles Ortjens-Straatman
Avenue Céramique is voor mij altijd een inspirerende plek geweest.
Ik kan me nog herinneren dat we van Brussel terug naar huis reden. Ik moest een jaar of 5 zijn geweest. Wij woonden op de Mosalunet, om de hoek van de Avenue Céramique, de statige laan die de gelijknamige prestigieuze architectuurwijk doorsnijdt.
Rond middernacht, natuurlijk erg laat voor die leeftijd, reden we over de Avenue. Ik was compleet onder de indruk van de ‘hoge’ gebouwen, de ‘Stars of Europe’, de lichten en de mysterieuze duisternis van de nacht.
Toen ik hier opgroeide voelde Céramique aan als een plek van vooruitgang. Het voelde alsof je in een enorme stad woonde. Die grootstedelijkheid staat lijnrecht tegenover de rest van Maastricht.
Als ik nu door Céramique loop dan voel ik de tweestrijd van de stad zelf heel goed, maar ook de dualiteit in mezelf.
Aan een kant denk ik nog steeds als dat kleine jongetje die hier om de hoek opgroeide, maar aan de andere kant voelt het ook als een lichte teleurstelling.
Avenue Céramique zou een enorm buisende plek kunnen zijn, maar eigenlijk is het niets meer dan een brede laan met vooral veel appartementen, een matrassenwinkel, een notaris, een apotheek en uiteindelijk een museum. Dat idee dat ik had als jongetje is dus eigenlijk niet representatief voor Avenue Céramique, en daarom geeft deze plek mij een gevoel van verloren onschuld.
Mijn uitgangspunt voor de muziek is de anekdote aan het begin van deze tekst. Het gevoel dat ik als kind had bij de Avenue Céramique.
de uitwerking daarvan is gebaseerd op het gevoel dat ik nu heb als ik rondloop door Céramique: De vergankelijkheid maar ook de nostalgie naar mijn jeugd.
Ik heb dit bijvoorbeeld benadrukt door het gebruik van overdreven gesynthetiseerde geluiden die akoestische instrumenten nabootsen (conga’s, timbales, zang, basgitaar), en door de intro en de outro op een oude bandrecorder op te nemen. Deze elementen geven de muziek een nostalgisch en ’out-dated’ gevoel.
Charles Ortjens (30 mei 1998) is een componist en uitvoerend muzikant uit Maastricht.
Hij studeert Elektronische Compositie en Klankontwerp aan de Hogeschool van de Kunsten in Utrecht. Hij werkt zowel aan zijn autonome werken als multidisciplinaire projecten zoals film of theater.
Zijn autonome werken zijn erg divers. Het werk verschilt van Italo-Disco remixes van vroegere hits, tot het serieuzere werk waar meer onderzoek aan te pas komt.
Er is echter een rode draad in zijn autonome werk:
Hij speelt graag met de nostalgie. Zijn sounds zijn daarom niet goed te plaatsen binnen een bepaalde tijd. De luisteraar waadt zich in een mengelmoes van muzikale kenmerken van de afgelopen 60 jaar.
Volg Charles:
Bandcamp / Soundcloud / Youtube / Instagram
“Objectieve” weergave van Avenue Céramique. Foto: Julien Theunissen
